Erin bevond zich in een veel voorkomende situatie. Ze was zwanger van haar tweede kind en wist niet goed wat ze moest plannen voor de bevalling.

Ze is pas twee jaar eerder bevallen van haar eerste kind en was nog steeds onzeker over het hele proces. Hoewel het haar wens was geweest om op natuurlijke wijze te bevallen, accepteerde ze uiteindelijk een ruggenprik. “Het was geen slechte ervaring”, legt ze uit, “ik hou van mijn zoon en ik weet niet noodzakelijkerwijs dat er iets ergs was aan de geboorte. Ik heb gewoon het gevoel dat er meer had kunnen zijn, dat er iets anders had kunnen zijn.”

Erin begon haar verhaal en haar gevoelens te delen. “Het kwam niet bij me op dat ik niet op natuurlijke wijze zou bevallen. Ik nam gewoon aan dat ik dat zou doen, tenzij er een probleem was. Ik volgde een cursus en dacht er niet echt veel over na. Toen de bevalling begon, besefte ik dat ik ‘Ik was niet voorbereid op wat er gebeurde. Het is niet dat ik boos ben op wat er is gebeurd,’ zei ze, ‘ik wil gewoon weten waarom ik niet op natuurlijke wijze kon bevallen.’

Erin nam een paar weken de tijd om verschillende problemen in haar leven en haar lichaam te onderzoeken. Ze onderzocht de opties die ze koos voor haar eerste voorbereiding bevalling en hoe deze bijdroegen aan de ervaring die ze had. Ze identificeerde twee belangrijke veranderingen die ze kon aanbrengen om een betere kans te maken op een natuurlijke bevalling met deze baby. Eerst moest ze een echte natuurlijke bevallingsles volgen, niet de vier weken durende ziekenhuisles. Ten tweede moest ze iemand bij zich hebben die bereid was haar te helpen een natuurlijke bevalling te bereiken – een verloskundige of een doula.

Ze vond een privécursus voor bevallingen en bestudeerde de principes van pijnbeheersing, bronnen van pijn en hoe je elke fase van de bevalling doorloopt. Ze oefende ook verschillende comfortmaatregelen en ontspanningstechnieken, zodat ze ermee vertrouwd zou zijn voordat ze ze tijdens de bevalling moest gebruiken. Ze huurde een doula in die haar hielp bij het toepassen van de technieken die ze had geleerd.

Erin arriveerde in het ziekenhuis met een verwijding tot 5 of 6 cm, en kreeg van een verpleegster te horen dat ze, aangezien ze een ruggenprik had gebruikt voor haar laatste kind, er een nodig zou hebben voor dit kind. Ze vertelde de verpleegster beleefd dat ze er geen wilde, maar dat ze het haar zou vertellen als ze dat wel deed. “Het was geweldig,” deelde ze, “Het verschil tussen weten wat te doen en gewoon verwachten op een natuurlijke manier te bevallen was enorm. Ik kon niet geloven hoe snel de bevalling ging, of hoe gemakkelijk het leek om te doen wat ik moest doen .”

Eenvoudig? Erin is op natuurlijke wijze bevallen van een zoontje van 11 pond. Ze bleef tijdens het persen zo goed met haar lichaam werken dat ze geen hechtingen nodig had. “Mensen dachten dat ik gek was om het te proberen,” zei ze, “ze vertelden me dat ik het niet kon, mijn baby zou te groot zijn. Maar ik deed het. Een natuurlijke bevalling is mogelijk als je weet hoe het moet.” Erin beviel twee jaar later van haar derde zoon, nog een baby van 11 pond die op natuurlijke wijze werd geboren.